Zdrowie psychiczne według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) to stan pełnego, dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego i społecznego, a nie tylko brak choroby lub zniedołężnienia. Pojęcie zdrowia psychicznego jest trudne do zdefiniowania, głównie ze względu na indywidualne cechy charakteru, temperamentu i przyjęte sposoby radzenia sobie ze stresem.
Znakiem obecnych czasów jest nasilające się zjawisko chorób o podłożu psychosomatycznym, psychicznym.
Aktualnie największe zagrożenie dla zdrowia psychicznego Polaków stanowią:
- depresje,
- choroby związane ze starzeniem,
- zaburzenia alkoholowe i zaburzenia związane z uzależnieniami od innych środków psychoaktywnych,
- choroby schizofreniczne i afektywne (zaburzenie nastroju).
Zwiększa się też liczba chorób o podłożu psychosomatycznym. Przyczyn tego stanu należy upatrywać w:
- szybko zmieniającej się rzeczywistości życia społecznego,
- problemach egzystencjalnych,
- trudnościach w sprostaniu oczekiwaniom otoczenia,
- predyspozycjach osobniczych,
- długotrwałym oddziaływaniu czynników stresogennych.
Zaburzenia psychiczne stanowią jedną z ważnych przesłanek orzekania o niezdolności do pracy.
Pomoc dla osób z zaburzeniami psychicznymi realizowane jest w trzech obszarach:
- leczenie ambulatoryjne,
- leczenie szpitalne,
- usługi opiekuńcze, zasiłki, orzecznictwo poza rentowe, poradnictwo, rehabilitacja zawodowa i społeczna.
